พระวิหาร (หลังเก่า) ลักษณะเป็นวิหารไม้ ผังรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดความกว้าง  ๕ เมตร ยาว ๗ เมตร หันหน้าทางด้านทิศตะวันออก หลังคาเครื่องไม้ทรงไทยลดชั้น ๒ ชั้น ๆ ละ ๓ ตับ แต่เดิมมุงด้วยกระเบื้องดินเผาปลายแหลมแต่โครงหลังคาไม้ชำรุดหักพังจึงมีการซ่อมแซมเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๒๙- ๒๕๓๑ การซ่อมพระวิหารมีการเปลี่ยนเครื่องไม้และกระเบื้องเป็นกระเบื้องเคลือบปลายแหลม หลังคาประธานมุงด้วยกระเบื้องเผาสีแดง ส่วนหลังคามุขลดมุงด้วยกระเบื้องสีเขียว นอกจากนี้ยังเปลี่ยนช่อฟ้าใบระกาและหางหงส์จากไม้เป็นปูนปั้น หน้าบันทั้งสองข้างทำขึ้นใหม่เป็นปูนปั้นลายเครือเถาแล้วเปลี่ยนเสารับโครงหลังคามุขหน้า-หลังเป็นเสาคอนกรีตตกแต่งด้วยลายปูนปั้นสาหร่ายรวงผึ้งทั้งหน้า-หลัง ตัวพระวิหารมีฐานเชียงก่ออิฐถือปูนรูปสี่เหลี่ยมและฐานสิงห์ ๑ ชั้น รองรับฝาผนัง ซึ่งเป็นฝาไม้กระดานตีชิดกันแนวตั้ง มีบันไดเตี้ย ๆ เป็นทางขึ้นด้านหน้าพระวิหาร ด้านหน้าและหลังพระวิหารมีประตูด้านละ ๒ ประตู ฝาพระวิหารด้านข้างมีหน้าต่างด้านละ ๔ ช่อง และมีคันทวยไม้ค้ำรับชายคา พื้นภายในพระวิหารปูด้วยหินอ่อนทั้งหมด ส่วนท้ายพระวิหารมีฐานชุกชีปูนปั้นลงรักปิดทองประดับกระจกมีอิทธิพลของศิลปะจีนประดิษฐานพระพุทธรูปปูนปั้นลงรักปิดทองปางมารวิชัย มีอัครสาวกปูนปั้นประทับยืนพนมมืออยู่ด้านหน้ารอยพระพุทธบาทซึ่งสร้างเมื่อประมาณปี พ.ศ. ๒๔๕๖ และมีประติมากรรมรูปเหมือนของหลวงพ่อช้าง

ข้อมูลมูลจาก: กรมศิลปากรประกาศขึ้นทะเบียนโบราณสถานวัดหนองปรือ ในราชกิจจานุเบกษา เล่ม ๑๑๘ ตอนที่ ๑๒๔ ง ลงวันที่ ๑๗ ธันวาคม ๒๕๔๔ พื้นที่ประมาณ ๓ ไร่ ๒ งาน ๖๕ ตารางวา