หีบคัมภีร์ขนาดใหญ่ อายุราว ๓๐๐ กว่าปี มีลักษณะเป็นสี่เหลี่ยมคางหมู แกะสลักลายกนกใบเถาวัลย์เป็นรูปสัตว์ต่างๆ และลายเทพพนม และหีบพระธรรม อายุราว ๒๐๐ ปี เป็นหีบสำหรับใส่หนังสือพระมาลัย
ใช้สวดพระมาลัย เป็นทำนองที่ไพเราะ เป็นลายกนกเปลวเพลิงมีเทวดา ๓ องค์ และรูปเล่าเรื่องรามเกียรติ์
เป็นลายรดน้ำปิดทองด้านนอกพระอุโบสถยังมีเจดีย์ ๒ องค์ เป็นรูปทรงลังกา ลักษณะนิยมสมัยอยุธยา
จึงสันนิษฐานว่าเจดีย์ทั้ง ๒ องค์ น่าจะสร้างขึ้นในสมัยนั้นคู่มากับวัด แต่ก็มีชาวบ้านเล่ากันว่า เจดีย์องค์ที่อยู่หลังอุโบสถ ปัจจุบันคือองค์หน้าศาลาการเปรียญได้สร้างก่อนทั้ง ๒ องค์ มีลายศิลปะผสมผสานกันอายุราว ๒๐๐ ปี นับเป็นโบราณสถานของวัดชิ้นหนึ่งที่บ่งบอกถึงความเจริญรุ่งเรืองมานับร้อยปี อีกทั้งยังมีการค้นพบหลักฐานที่เป็นลายลักษณ์อักษรบริเวณเมืองเพนียด เป็นจารึกศิลาแลง ขนาดกว้าง ๔๙ ซม. สูง ๔๗ ซม. หนา ๑๖.๕ ซม. จารึกด้วยอักษรขอมโบราณ ภาษาสันสกฤตและเขมร ปัจจุบันเก็บรักษาอยู่ที่หอพระสมุดวชิรญาณ กรุงเทพฯ ชื่อว่า”จารึกวัดทองทั่ว-ไชยชุมพล”จารึกที่พบอีกหลักก็คือ “จารึกเพนียด”เป็นจารึกอักษรขอมโบราณ สันสกฤต และเขมร มีอายุราวพุทธศตวรรษที่ ๑๕ ปัจจุบันก็เก็บรักษาไว้ที่หอพระสมุดวชิรญาณ กรุงเทพฯ เช่นกัน และยังพบ “จารึกเพนียดหลักที่ ๕๒” จารึกด้วยอักษรขอมโบราณ อายุราวเดียวกับจารึกเพนียดเช่นกัน