จากการบอกเล่า เป็นวัดเก่าแก่มาก ไม่ปรากฏหลักฐานว่าเริ่มสร้างเมื่อใด แต่เล่าต่อๆ กันว่า สร้างประมาณ ๒๐๐ ปี มีหลายท่านให้ความเห็นที่น่าเชื่อถือได้ว่า สมัยกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี มีชื่อวัดโบสถ์ในสมัยโน้นด้วยต่อมาเมื่อข้าศึกยกทัพมาตีกรุงศรีอยุธยาแตกครั้งที่ ๒ เมื่อ พ.ศ. ๒๓๑๐ ผู้คนจำนวนมากได้อพยพหนีภัยสงคราม เพราะถูกพม่าข่มเหงรังแก ฆ่าคนไทยเป็นจำนวนมาก ประชาชนระส่ำระสาย ต้องระเหเร่ร่อนหาที่ปลอดภัยกว่า ในที่สุดได้มาตั้งหลักฐานทำมาหากินที่ใหม่ ณ หมู่บ้านตำบลแห่งนี้ และเรียกชื่อหมู่บ้านแห่งนี้ว่าหมู่บ้านวัดโบสถ์ เพื่อเป็นอนุสรณ์ที่ระลึกถิ่นที่เคยอยู่เดิมที่กรุงศรีอยุธยา
         ข้อมูลจากหนังสือหรือเอกสาร ตามหลักฐานที่พบบนฝาผนังอุโบสถหลังเก่า ได้จารึกไว้ว่า ศุภมัสดุพระพุทธศักราชล่วงแล้วได้ ๒๕๒๖ พรรษา ณ วันพฤหัสบดี ขึ้น ๑๒ ค่ำ เดือน ๓ ปีมะโรง พระสงฆ์ อุบาสก อุบาสิกา อาราธนาพระพุทธรูปองค์ใหญ่ ออกจากบางนากรุงเทพฯ โดยทางน้ำ มาถึงวัดโบสถ์ ณ วันแรม ๑ ค่ำ เดือน ๓ พุทธศักราช ๒๕๖๓ และได้มีงานฉลองสมโภชหลวงพ่อโต ๓ วัน ๓ คืน
         จากหลักฐานนี้ทำให้ทราบได้ว่าพระประธานในอุโบสถที่มีชื่อเรียกว่าหลวงพ่อโต เป็นพระพุทธเก่าอีกองค์หนึ่งได้มาประดิษฐ์ที่วัดโบสถ์แห่งนี้ตรงกับสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านาภาลัย รัชกาลที่ ๒ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ (พ.ศ. ๒๓๕๒-๒๓๖๗)